به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از آسوشیتدپرس، الیاس خوری رمان‌نویس لبنانی که بسیاری از نوشته‌های خود را وقف آرمان فلسطین کرد و در دانشگاه‌های سراسر جهان به تدریس پرداخت و به عنوان یکی از برجسته‌ترین روشنفکران لبنان شناخته می شد، از دنیا رفت. او ۷۶ ساله بود.
روزنامه القدس العربی که او از نویسندگان آن بود در این باره نوشت که خوری، یکی از صداهای برجسته ادبیات عرب، ماه‌ها بیمار بود و در طول سال گذشته چندین بار بستری و از بیمارستان مرخص شده بود.
این نویسنده لبنانی که در بیروت به دنیا آمد و بزرگ شد، به صراحت از آزادی بیان دفاع می‌کرد و به انتقاد شدید از دیکتاتوری در خاورمیانه می‌پرداخت. خوری علاوه بر رمان‌هایش، در طول ۵ دهه مقاله‌هایی در رسانه‌های مختلف عربی نوشت که موجب شناخته شدن او در سراسر جهان عرب شد.
دو روز پس از آغاز جنگ اسرائیل و حماس در ۷ اکتبر، خوری در مقاله‌ای با عنوان «این فلسطین است» نوشت: بزرگ‌ترین زندان سرباز جهان، گتوی غزه، جنگی را علیه اسرائیل، اشغال و برای آزادی سرزمین‌های اشغالی آغاز کرد.
خوری که ۱۲ ژوئیه ۱۹۴۸ در بیروت به دنیا آمد، با مواضع سیاسی خود در حمایت از فلسطینی‌ها و انتقاد شدید از اسرائیل و آنچه او از آن با عنوان سیاست وحشیانه اسکان یهودیان در سرزمین‌های فلسطینی نامید، شهرت داشت. او در دانشگاه لبنان و سپس در دانشگاه پاریس تحصیل کرد و دکترای تاریخ اجتماعی گرفت.
او زمانی با اشاره به سیاست‌های شهرک سازی اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی فلسطین نوشته بود: فاجعه از سال ۱۹۴۸ آغاز شد و هنوز ادامه دارد. «نکبه» یا «فاجعه» اصطلاحی است که توسط بسیاری از اعراب برای توصیف آوارگی صدها هزار فلسطینی در زمان ایجاد اسرائیل در سال ۱۹۴۸ استفاده می‌شود.
خوری از حامیان صریح قیام‌های عربی بود که از سال ۲۰۱۱ در منطقه آغاز شد و چندین دولت را سرنگون کرد وی پس از قیام هایی که منجر به سرنگونی رهبران قدیمی مانند حسنی مبارک مصر و زین العابدین بن علی تونس شد، نوشت: مساله این نیست که چرا شورش های اعراب آغاز شد. مساله این نیست که مردم چگونه دیوار ترس را فرو ریختند، بلکه این است که چگونه ترس، پادشاهی‌های عربی را در سکوت برای ۵ دهه شکل داد.
این نویسنده که ریشه در یک خانواده مسیحی ارتدوکس یونانی داشت، در جنگ داخلی لبنان در سال های ۱۹۷۵-۱۹۹۰ شرکت کرد و در یکی از نبردها مجروح شد. وی از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۹ سردبیر بخش فرهنگی روزنامه النهار لبنان بود و تا وقتی زنده بود سردبیری مجله فلسطین شناسی را که از سوی مؤسسه مطالعات فلسطین در بیروت منتشر می‌شد، برعهده داشت.
اولین رمان او سال ۱۹۷۵ منتشر شد، اما دومین رمان وی که با عنوان «کوه کوچک» سال ۱۹۷۷ منتشر شد و درباره جنگ داخلی ویرانگر لبنان بود، موفقیت زیادی کسب کرد. «باب الشمس» یا «دروازه خورشید» که سال ۲۰۰۰ منتشر شد، درباره پناهندگان فلسطینی در لبنان از سال ۱۹۴۸ بود. فیلمی با اقتباس از این رمان در مصر ساخته شد. (هر دوی این کتاب‌ها به فارسی ترجمه و منتشر شده است). «سفر گاندی کوچک» ۱۹۸۹، «سرزمین غریبان» ۱۹۹۳، «یال و»۲۰۰۲ و «سینالکول» از دیگر رمان‌های وی هستند.
رمان‌های او به چندین زبان از جمله فرانسوی، انگلیسی، آلمانی، ایتالیایی، سوئدی، نروژی، هلندی و عبری ترجمه شده و وی استاد دانشگاه‌های مختلف از جمله نیویورک، کلمبیا، پرینستون و هیوستون و همچنین دانشگاه لندن بود.
