به گزارش همشهری آنلاین پژوهشگرانی که این بررسی را انجام داده‌اند، می‌گویند پژهش‌های پیشین که مصرف الکل در حد متوسط را با کمترین خطر برای سلامتی مرتبط می‌کردند، مشاهده‌ای بوده‌اند و نمی‌توانستند عوامل مهمی مانند ژنتیک را توضیح دهند.
پژوهشگران دانشکده پزشکی پرلمن در دانشگاه پنسلیوانیا که این بررسی را انجام داده‌اند، می‌گویند بررسی‌های پیشین رابطه علی یا سببی را ثابت نمی‌کنند و صرفا یک همبستگی میان دو عامل در طول زمان را نشان می‌دهند و این همبستگی می‌تواند تحت تاثیر عوامل بسیار دیگری قرار داشته باشد که تا همین اواخر ناشناخته بودند.
این پژوهشگران در این بررسی جدید عادات نوشیدن الکل و سوابق پزشکی بیش از ۳۳۰۰۰ کهنه سرباز آمریکایی مبتلا به بیماری قلبی را بررسی کردند و آنها را با یک گروه کنترل متشکل از ۱۶۵۰۰۰ دامپزشک سالم مقایسه کردند. مجموعه شرکت کنندگان همچنین شامل ۲۸۰۰۰ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ بود.
این بار، پژوهشگران طیف وسیعی از عوامل از جمله نمره‌های بر اساس خطر ژنتیکی مرتبط با مصرف الکل در جمعیت بزرگی با اجداد اروپایی، آفریقایی و لاتین را در نظر گرفتند.
به گفته آنها یافته‌هایشان نشان داد که اثرات محافظتی میزان‌های پایین مصرف الکل واقعی نیست. این پژوهشگران می‌گویند وقتی عوامل مخدوش‌کننده پنهان (عواملی که دو عامل همبسته تحت تاثیر آنها است) کنترل می‌شدند (که معمولا در بررسی‌های مشاهده‌ای کنترل نمی‌شوند)، همبستگی میان مصرف متوسط الکل و کاهش بیماری قلبی و دیابت یا به اصطلاح اثر محافظتی از بین می‌رود.
بنابراین برای کاهش خطر دچار شدن به بیماری قلبی یا دیابت، نیازی به نوشیدن الکل نیست.
