به گزارش ایسنا، روزنامه تایمز انگلیس در گزارشی می‌نویسد: «والاس» به بن والاس، وزیر دفاع وقت انگلیس اشاره داشت که نقش اصلی را در ارسال تسلیحات مورد نیاز اوکراین در روزهای اولیه جنگ ایفا کرده بود. به گفته یک منبع نظامی اوکراینی، حمایت او از کی‌یف برایش لقب «مردی که اوکراین را نجات داد» به همراه داشت.
اگرچه حمایت بی‌چون و چرای لندن از این کشور شرق اروپا مخفی نبوده اما گستره نفوذ و دخالت انگلیس تاکنون مخفی مانده است.
پشت درهای بسته، اوکراینی‌ها از فرماندهان نظامی انگلیس به عنوان «مغز متفکر» ائتلاف «ضد پوتین» متشکل از آمریکا، انگلیس و ده‌ها کشور همفکر دیگر یاد می‌کنند. نقش لندن در جنگ که به دلیل سختگیری برای استقرار نیروها در داخل کشور آن هم در زمانی که هیچکس دیگری این کار را انجام نمی‌دهد، بسیار عمیق‌تر از آن چیزی است که بسیاری از ناظران ممکن است فکر کنند.
از همه مهمتر، روزنامه تایمز در حالی این گزارش را منتشر کرده که همزمان با اینکه آمریکایی‌ها برای اوکراین یکسری تسلیحات و داده‌های هدفمند را برای استفاده موثر در نبرد علیه روسیه تامین کردند، این روسای نظامی انگلسی تحت عملیات «اسکورپیوس» بودند که باعث شدند تا اوکراین و آمریکا با وجود مشکلات کنار هم قرار بگیرند.
پشت پرده خط مقدم
با گذشت یکسال از جنگ، دولت بایدن یک جبهه متحد و بی‌نقص را از متحدان اوکراین ارائه می‌کرد اما در پشت پرده، این تنش‌ها چندین ماه افزایش یافته و اوایل تابستان ۲۰۲۳، به نقطه‌ای رسید که احتمال از کنترل خارج آن وجود داشت.
اوکراین حمله‌ای را که مدت‌ها بود به تاخیر افتاده بود، آغاز کرد اما این حمله، آنطور که انتظارش می‌رفت با موفقیت کی‌یف همراه نبود.
اینجا بود که سه نفر از مقام‌های ارشد نظامی انگلیس توانستند روابط بین اوکراین و آمریکا را تقویت کنند.
۲۳ دسامبر آدمیرال ارتش انگلیس «تونی راداکین» یک تماس تلفنی از همتای آمریکایی خود، ژنرال مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش دریافت کرد. تقریبا یک سال از جنگ گذشته بود و در این مرحله راداکین و میلی یکدیگر را به خوبی می‌شناختند.
اوکراینی‌ها شفاف و واضح گفته بودند که در تابستان ۲۰۲۳ می‌خواهند یک حمله علیه روسیه انجام دهند؛ چیزی که به باور عموم «حمله بهاری» نامیده می‌شد. اما هم آمریکایی‌ها و هم انگلیسی‌ها شک داشتند که اوکراین برای این کار آماده باشد.
یکی از افسران ارشد نظامی انگلیس مطلع از این اقدام گفته است: «مشخص بود که آنها می‌خواهند این کار را انجام دهند. اما وقتی منطقی به این مساله نگاه کردیم می‌دانستیم که آنها آماده نیستند.»
در جریان تماس تلفنی دسامبر، مارک میلی به راداکین گفت که آمریکایی‌ها تصمیم گرفته‌اند که از این حمله حمایت کنند و همه تلاش خود را برای آن انجام می‌دهند.
در ژانویه آن سال، مقام‌های ۵۰ کشور در رامشتاین، آلمان دیدار کردند تا درباره نیازهای نظامی اوکراین صحبت کنند و لوید آستین، وزیر دفاع وقت آمریکا اعلام کرد که آمریکا و دیگر کشورهای عضو او بسته بزرگ نظامی و تسلیحاتی به اوکراین می‌دهند.
آستین در یک نشست خبری گفت: «این نشان دهنده تعهد بلند مدت ما در حمایت از اوکراین در مقابل روسیه است.»
به نظر می‌رسید که این سیگنالی واضح است که جنگ با روسیه شاید گسترش یابد.
کاخ سفید بعدا اعلام کرد که آمریکا ۳۱ تانک آبرامز M۱ به اوکراین می‌فرستد تا به این کشور در مقابل روسیه کمک کند.
بن والاس، وزیر دفاع وقت انگلیس نیز اعلام کرد که لندن نیز نخستین کشور غربی می‌شود که برای اوکراین موشک‌های کروز «استورم شدو» تامین کرد تا به موفقیت اوکراین در مقابله با روسیه کمک کند.
نیروهای انگلیسی به صورت مخفیانه برای تجهیز هواپیماهای نظامی اوکراینی با این موشک اعزام شدند و سربازان اوکراینی را برای استفاده از این موشک‌ها آموزش دادند. این نخستین باری نبود که نیروهای انگلیسی در اوکراین مستقر می‌شدند؛ تعدادی از آنها قبلا برای آموزش نیروهای اوکراینی برای استفاده موشک‌های ضد تانک که فوریه ۲۰۲۲ به کی‌یف داده شده بود، در این کشور مستقر شده بودند.
ضد حمله
این ضد حمله که قرار بود از سوی نیروهای اوکراینی علیه روس‌ها انجام شود، یک لحظه مهم در جنگ محسوب می‌شد. همچنین خوشبینی در ائتلاف ضد روسی نیز وجود داشت که این آخرین نبرد است و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه مجبور می‌شود تا صلح کند.
چند هفته پیش از آغاز این حمله، ژنرال «جیم هوکنهول» رئیس فرماندهی استراتژیک و رئیس طابق اطلاعات دفاعی ارتش انگلیس با «کریلو بودانف» رئیس جاسوسی ارتش اوکراین دیدار و آن دو درباره چگونگی همکاری برای دستیابی به اهدافی که مدنظر است، صحبت کردند؛ این ژنرال ارتش انگلیس مسئول تجهیزات بسیار حساس این کشور بود.
این دو اولین بار در ۲۰۱۹ نیز دیدار کرده بودند و هوکنهال که در سال ۱۹۸۶ مسئول نیروهای اطلاعاتی بود و چند سال هم بر روی روسیه تمرکز داشت، نیازهایی را برای آغاز همکاری با اوکراین چند سال پیش از آغاز جنگ ۲۰۲۲ بین کی‌یف و مسکو در نظر گرفته بود.
یکی از منابع نظامی انگلیس نیز گفت: «هوکنهال نیازهایی را که ما می‌توانستیم برای اوکراین آماده کنیم، مشخص کرده بود. او به همراه والاس برای تضمین دستیابی اوکراینی‌ها به موشک‌های ضد تانک NLAW پیش از حمله روسیه نقش داشت.»
اما مشکل اوکراینی‌ها این بود که این موشک‌ها و کیت‌های نظامی به موقع به دست آنها نرسید. قرار بود این تجهیزات اواخر مارس به دست اوکراینی‌ها برسد اما در نهایت این کیت‌ها مه به اوکراین ارسال شد.
در نهایت وقتی که اوکراین در ژوئن تحرکات خود را آغاز کرد، مشکل دیگری ظاهر شد. راداکین و همتایان آمریکایی‌اش استدلال کردند که اوکراین باید یک استراتژی تضعیف دشمن و اعمال فشار بر آن را پیش ببرد.
بن والاس از سوی وزارت دفاع و وزارت خارجه انگلیس تحت فشار قرار داشت چون این نگرانی به وجود آمد که ارسال تجهیزات به اوکراین باعث افزایش تنش با روسیه می‌شود. کرملین نیز قدرت هسته‌ای خود را نمایان کرد و در مارس گفت که تسلیحات هسته‌ای تاکتیکی خود را به بلاروس می‌فرستد.
اما زلنسکی ایده‌های دیگری داشت. ژنرال اولکساندر سیرسکی، فرمانده نیروی زمینی اوکراین او را متقاعد کرد که در عوض، استراتژی ویران کردن در شمال و همچنین فشار حداکثری ممکن در جنوب شرقی را امتحان کند.
تمام شدت صبر غرب
این رویه باعث ناامیدی آمریکایی‌ها شد چون نیروهای اوکراینی از آن چیزی که آمریکایی‌ها مدنظرشان بود، آهسته‌تر پیش می‌رفتند.
یکی از مقام‌های سابق دفاعی انگلیس نیز گفت: «آمریکایی‌ها صبرشان را از دست داده بودند. آنها به مرحله‌ای رسیده بودند که بازی‌های جنگی خودشان را داشتند و زمان رفتن فرا رسیده بودند.»
اوکراینی‌ها می‌گفتند که همه از جمله آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها موانع روسیه و حقایق جنگ مدرن را دستکم می‌گیرند.
آمریکایی‌ها به نیروهای اوکراینی می‌گفتند که باید سخت تلاش کنند و پیش بروند. در این مرحله، روابط بین اوکراینی‌ها و آمریکایی‌ها رو به وخامت گذاشت.
ژنرال میلی و ژنرال کریستوفر کاولی، فرماندهی نیروهای آمریکایی در اروپا و آفریقا از بابت ژنرال والری زالوژنی خسته شدند. زالوژنی هم از بابت فشارهای طرف آمریکایی به شدت درمانده شده بود.
این یک جنگ غیرمعمول بود که در آن، آمریکا از راه دور آن را هدایت می‌کرد و در عین حال، حمایت‌های فوق العاده‌ای را برای آن ارائه می‌کرد. از همان ابتدای جنگ، دولت بایدن بابت اینکه آمریکا بیش از آنچه که اجازه داشته باشد، درگیر جنگ اوکراین شده، مورد بازخواست قرار گرفت.
آمریکایی‌ها گاهی به اوکراین می‌رفتند چون این نگرانی وجود داشت که حضور آنها به منزله دخالت در این جنگ تلقی شود.
دیپلماسی انگلیسی به دیدار راداکین، زالوژنی و کاولی در مرز لهستان و اوکراین در اواسط اوت منجر شد. در آن دیدار ۵ ساعته، آنها برنامه‌های مربوط به ضد حمله علیه روسیه و حمله در زمستان و همینطور حملات در سال آتی را ارائه کردند.
همچنین ۶ ماه پس از ضد حمله تابستان، نیروهای اوکراینی پیشرفت چندانی در مواجهه با روسیه نداشتند و جنگ همچنان به قوت خود باقی ماند.
در این بازه زمانی، آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها محدودیت‌های استفاده از موشک‌های دوربرد خود مانند استورم شدو را کنار گذاشتند. تجهیزات و تسلیحات غربی از مکانی در جنوب آلمان به یک پادگان نظامی آمریکایی در «ویزبادن» منتقل شد که به گفته زالوژنی، ویزبادن در هماهنگی با شرکا در برنامه‌ریزی عملیاتی و شناسایی منابع لازم برای خط مقدم، به «سلاح مخفی اوکراین» تبدیل شده است.
جنگ و تامین تجهیزات برای اوکراین ادامه یافت. در اوت ۲۰۲۴، اوکراینی‌ها سربازان خود را بدون اطلاع آمریکا یا دیگر متحدان، به مرز جنوبی روسیه یعنی منطقه کورسک اعزام کردند.
به گفته یک منبع نظامی اوکراینی، این نگرانی وجود داشت که جزئیات حمله برنامه‌ریزی شده پس از افشای اطلاعات آمریکا در آوریل ۲۰۲۳ قبل از ضدحمله به مسکو برسد. اسناد محرمانه پنتاگون که کمبود شدید مهمات در ارتش اوکراین را نشان می‌داد در رسانه‌های اجتماعی افشا شده بود. هر دو طرف احساس کردند که سطح اعتماد کاهش یافته است.
درحالیکه تعهد انگلیس برای دفاع از اوکراین بیشتر می‌شود، برخی نگرانند که این جاده کجا به انتها می‌رسد. «جان فورمن» وابسته دفاعی سابق انگلیس در مسکو و کی‌یف نگران دورنمای یک تعهد نظامی باز و گسترده انگلیس به اوکراین و تاثیر آن بر ناتو است که شاید بیش از یک دهه به طول بینجامد.
وی ادامه داد: «ما باید در این مورد شفاف باشیم و نمی‌توانیم تحت تاثیر احساسات قرار بگیریم. وقت آن است که شفافیت سیاسی واقعی داشته باشیم. ماموریت چیست؟ در صورتیکه سرباز در اوکراین داشته باشیم تا به ارائه تضمین یا بازدارندگی بپردازیم، اگر آتش بس شکست بخورد، چه اتفاقی می‌افتد؟ خطرات برای سربازان و قوانین توافق چه هستند؟ اگر سربازان انگلیسی کشته شوند، چه اتفاقی می‌افتد؟ خطر درگیر شدن ما در این جنگ وجود دارد اما نمی‌دانم این خطر برای مردم انگلیس به چه صورت است.»
این وابسته دفاعی سابق انگلیس در مسکو و کی‌یف ادامه داد: «ورود به یک جنگ راحت است اما خروج از آن دشوار.»
انتهای پیام
