تراکئستومی به‌طور عمده برای ایجاد راه تنفسی به غیر از مجرای عادی آن (بینی و دهان) ایجاد می‌شود که این کار با عمل جراحی صورت می‌گیرد و حالا یک پرستار جوان کرمانی وسیله‌ای برای سریع‌تر و دقیق‌تر انجام شدن این جراحی اختراع کرده است.
علی عادلی‌نیا جوان ۲۸ ساله که کارشناسی پرستاری خود را از دانشگاه علوم پزشکی کرمان گرفته، دو سال سربازی خود را در دوران کرونا در بخش اورژانس کرونای بیمارستان سیدالشهدای کرمان گذرانده و اکنون در حال گذراندن طرح خود در بیمارستان شهید باهنر کرمان است، به ایسنا می‌گوید که علاوه بر ابزار یاد شده؛ یک ماسک اکسیژن درمانی مخصوص نیز اختراع کرده است.
او که هنوز مجرد است، در شغل پرستاری آینده‌ای نمی‌بیند و در تغییر شغلش دو دل است و نمی‌داند که عشقش به پرستاری یا رفاه زندگی را انتخاب کند.
این پرستار می‌افزاید: شغل پرستاری سخت و کم درآمد است و فیش حقوقی‌ام با ترمیم حقوق و فوق‌العاده خاص حدود ۱۳ میلیون تومان است و اضافه کار یک پرستار ساعتی از ۱۸ هزار تومان تا ۲۵ هزار تومان متغییر است. همچنین تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری که میانگین حدود سه تا پنج میلیون تومان است و با تعویق معمولا ۶ ماهه پرداخت می‌شود و انتظار داریم که دریافتی حقوق با سختی و حجم کار متناسب باشد تا شاید با بهبود شرایط مالی، استرس و فرسودگی‌های جسمی و روانی پرستاری را جبران کرد.
او در پاسخ به این سوال که آیا به کسی توصیه می‌کنید به شغل پرستاری روی بیاورد؟ با قاطعیت تمام می‌گوید: «نه». باید به شغل پرستاری علاقه زیادی داشته باشد و تنها دلیل ماندگاری در این شغل، عشق است.
«اگر آسانسور بیمارستان خراب شود، بیمار یا همراه بیمار با پرستار دعوا می‌کند. اگر داروخانه دارو به بیمار ندهد، باز هم پرستار را مقصر می‌دانند. اگر آشپزخانه، غذا را دیر بیاورد، بیماران پرستار را مسئول می‌دانند.» این بخشی از درد و دل‌های این پرستار جوان در گفت و گو با خبرنگار ایسنا بود.
عادلی‌نیا در پایان می‌گوید که به خاطر خانواده‌اش قصد مهاجرت ندارد اما همکارانی دارد که در حال آموزش دیدن زبان هستند تا مهاجرت کنند و همکاران زیادی بوده که به کشورهای دیگر مهاجرت کرده‌اند.
کرمان با استانداردهای نسبت پرستار به تخت فاصله دارد
ربابه زراعت‌حرفه سوپروایزر بیمارستان افضلی‌پور ۲۸ سال از عمر گران‌بهای خود را به عنوان پرستار گذرانده و مادر سه فرزند است که فرزند ۱۹ ساله‌اش را در سانحه تصادف از دست داده، از سختی‌های کار پرستاری به ایسنا می‌گوید که کار پرستاری جزء مشاغل سخت است اما از نظر حق و حقوقی جزء مشاغل سخت محسوب نمی‌شود.
او از کمبود نیروی پرستاری سخن به میان می‌آورد و می‌گوید: علی‌رغم پیگیری مسئولان برای رفع کمبود نیروی پرستاری، اما کرمان هنوز به استاندارد کشوریِ نسبت پرستار به تخت نرسیده است، چه برسد به استانداردهای جهانی.
«پرستاران علاوه بر شیفت اصلی خود، اضافه کار نیز می‌ایستند اما مبلغی که برای اضافه کار پرداخت می‌شود، بسیار ناچیز است و برخی از پرستاران برای تامین هزینه‌های زندگی‌شان، مجبور به داشتن شغل دوم هستند اما اگر مبلغ اضافه کار بالا بود ترجیح هر فرد این است که یک شغل داشته باشد تا چند شغل.» این مطلب بخش دیگری از سخنان این پرستار در این گفت‌وگو بود.
او به مقایسه حقوق پرستاران با کارکنان سازمان‌ها و شرکت‌های دیگر می‌پرداز و می‌گوید: حقوق کارکنان علوم پزشکی کمتر از کارکنان شرکت‌های بخش خصوصی و حتی برخی از ادارات و بانک‌هاست که تسهیلات بسیار خوبی به کارکنانشان می‌دهند و این سبب شده برخی از همکاران شغل خود را تغییر داده و در جای دیگر مشغول به کار شوند.
به اعتقاد سوپروایزر بیمارستان افضلی‌پور کرمان، پرستاری شغلی نیست که فقط به جنبه‌های مادی آن توجه کرد بلکه رشته‌ای است که لطافت روحی، مهربانی و … دارد و کمک به هم‌نوع را نمی‌توان با مسائل مالی مقایسه کرد اما با توجه به تورم، نباید منکر مهم بودن مادیات شد و این یک واقعیت است و باید حقوق براساس حجم و سختی کار پرداخت شود.
عشق کمک به هم‌نوع
او از عشق و علاقه پرستاران به کارشان سخن به میان می‌آورد و در مرور خاطرات خود می‌گوید: در دوران کرونا، مردم ترس زیادی از این بیماری داشتند به‌طورمثال یکی از مریضهای کووید ۱۹ بهبود یافته بود و با خانواده‌اش تماس گرفته شد که بیایید پدرتان را ترخیص کنید، آنها می‌گفتند که شما او را به آن طرف خیابان بیاورید تا ببریمش، تصور کنید پدر چقدر عزیز است اما آنها حاضر نشدند حتی جلوی درب بیمارستان بیایند تا پدرشان را ببرند.
زراعت‌حرفه ادامه می‌دهد: این درحالی است که بیشتر پرستاران و کادر درمان در آن زمان سه‌چهار بار به کرونا مبتلا شدند و حتی به دلیل کمبود نیرو، برخی از پرستاران با تست مثبت اما کار می‌کردند. باید به این نکته توجه کرد که پرستاران از بیمارستان‌های دیگر به کمک کادر درمان بیمارستان افضلی‌پور می‌آمدند ولی با این وجود با کمبود نیرو مواجه بود.
«پرستار به خاطر مادیات کار نمی‌کند و وقتی یک مریض با بیماری ناشناخته‌ای وارد بیمارستان می‌شود، پرستار باید از آن مراقبت کند بنابراین پرستاران جانشان را کف دستانشان گرفته‌اند و خدمت‌رسانی می‌کنند. به طور مثال حدود ۱۸ سال پیش یک قصاب مبتلا به تب کریمه‌کنگو(تب خونریزتعئ ی دهنده) به بیمارستان آوردند و وقتی او را آوردند که همه قسمت‌های بدنش خونریزی داشت و کاری از کادر درمان برای نجات جانش بر نیامد و بیمار فوت شد.» این مطلب بخشی از خاطرات و ترس‌هایی بود که یک پرستار می‌تواند داشته باشد.
او می‌گوید پرستاران باوجود آنکه به بیماران گاهی بیشتر از خانواده خود رسیدگی می‌کنند اما همراهان بیماران رفتار ناشایست انجام می‌دهند به‌طورمثال چندی پیش یک بیمار مواد خورده بود و چند نفر از پرستاران بخش را کتک زده بود و این بخشی از مشکلات پرستاران است.
ICU مانند برزخ است
این پرستار با بیان این مطلب که پرستاران برخلاف سایر مشاغل دیگر، با درد و رنج مردم سر و کار دارند و در ادامه به نقل از پرستاران دیگر می‌گوید: در بیمارستان به درمان مریض می‌پردازند و وقتی در خانه هستند، همچنان فکرشان درگیر بیمار است و وقتی بیماری فوت می‌کند، همراه همراهان فرد فوت شده، اشک می‌ریزند.
به اعتقاد او، هر شیفت برای پرستار یک تجربه است و پرستار در کنار دانش آکادمی، باید بداند که به همراه بیمار چه بگوید و نحوه آگاه کردن بیمار از بیماری‌اش چگونه است.
زراعت‌حرفه با بیان اینکه از بسیاری از نیازهایش به صرف اینکه پرستار بوده، گذشته؛ می‌گوید: سال ۱۳۹۷ پسر ۱۹ ساله‌اش در جاده تصادف کرده و در صحنه جان باخته است.
او که ۱۵ سال در بخش ICU کار کرده، آنجا را به برزخ تشبیه می‌کند از جمله اینکه برخی از بیماران که از کما در می‌آمدند برخی موارد را به یاد داشتند و تعریف می‌کردند.
این سوپروایزر بیمارستان افضلی‌پور ادامه می‌دهد: در اوایل ازدواجش که هنوز فرزندش(پسری که فوت شده) به دنیا نیامده بود یک بیمار را ۱۰ بار عمل جراحی کردند و بهبود یافت و اکنون حدود ۹۰ سال سن دارد و این نکته را یادآور شد که عمر آدمی دست خداست.
او خطاب به پرستاران می‌گوید ما باید قدر خودمان را بدانیم و با خدمت‌رسانی به بیمار مخصوصا بیماران بستری در ICU بهشت را برای خودمان بخریم و عبادت، خدمت به خلق است.
انتهای پیام
