به گزارش ایسنا، محمدمحسن فایضی، کارشناس مسائل فلسطین در یادداشتی با این عنوان نوشت: یکی از موضوعات و مؤلفه‌های مهمی که هنگام آغاز آتش‌بس میان حماس و اسرائیل در ابتدای بهمن ۱۴۰۳ مورد بحث در داخل و خارج رژیم قرار داشت، آسان نبودن بازگشت به جنگ برای اسرائیل بود. بسیاری معتقد بودند که بازگشت رژیم به جنگ پس از آتش‌بس ساده نخواهد بود، چه از منظر نظامی و چه افکارعمومی داخلی و بین‌المللی. اما آتش‌بس تنها برای مرحله اول و به مدت ۴۲ روز دوام آورد و با تأخیری حدود ۱۰ روزه پس از پایان مرحله اول سه روز مانده به آغاز سال ۱۴۰۴ ارتش اسرائیل رسماً دوباره به جنگ برگشت.
اتفاقی که سؤال و ابهامی در خصوص پیش‌فرض‌ها درباره سخت بودن بازگشت به جنگ مطرح شد. اما بررسی دقیق‌تر نشان می‌دهد که اگر تعریف دقیق‌تری از بازگشت به جنگ داشته باشیم، شاید بتوان گفت اسرائیل نتوانسته است به جنگ برگردد!
ناحام بارنیع تحلیلگر نظامی یدیعوت آحارونوت می‌نویسد: «کشته شدن یک سرباز و مجروح شدن تعدادی دیگر از دو روز پیش این سؤال را با پاسخی پیچیده ایجاد کرده است: «در غزه چه می‌کنیم؟ دو دیدگاه وجود دارد؛ دیدگاه ارتش و رئیس ستادکل ارتش ضمیر، که می‌خواهد حماس را برای بازگشت به یک توافق رضایت‌بخش زیر فشار قرار دهد؛ معامله و بازگشت زندانیان و مشارکت شرکت‌های آمریکایی برای توزیع کمک‌ها در غزه. این در حالی است که نتانیاهو دیدگاه دیگری دارد: حماس خواسته‌های خود را تشدید کرده، بنابراین خود و آینده نوار غزه را محکوم کرده است. ظرف چند روز، جنگ گسترش خواهد یافت و شامل یک اشغال کامل و دائمی خواهد شد. طرح نتانیاهو خواستار جنگی گسترده با تعداد زیادی تلفات از هر دو طرف و به دنبال آن اشغال، انتقال و فعالیت مجدد شهرک‌سازی است!»
روایت بالا، نگاهی ساده به آن چیزی است که در اسرائیل مطرح می‌شود. اما هر دو نشان می‌دهد که هنوز بازگشت به جنگی رخ نداده است. رژیم صهیونیستی و کابینه نتانیاهو با موانع جدی برای بازگشت به جنگ روبه‌رو هستند.
نخست نیاز به نیروی انسانی برای حملات بزرگ و نفوذ زمینی؛ علی‌رغم فراخوان نیروهای ذخیره، میزان معرفی افراد به پادگان‌ها بسیار اندک بوده و برعکس کمپین‌های فراوانی برای امضای طومارهای ممانعت از جنگ و حضور در ارتش در ماه اخیر منتشر شده است که در تاریخ نظامی ارتش اسرائیل بی‌سابقه بوده است. طومارهایی که تنها به نیروهای ذخیره محدود نبوده و یگان‌های هوایی، امنیتی و… هم در میان امضاکنندگان گسترده طومارها و سرپیچی از حضور در ارتش دیده می‌شوند. اتفاقی که نشان می‌دهد تحلیل‌ها در خصوص مشکل شدن بازگشت اسرائیل به جنگ در صورت آغاز یک دوره آتش بس، صحیح بوده است.
دوم، نبرد زمینی بزرگ؛ نقشه‌های منتشر شده از مناطق پیشروی ارتش اسرائیل پس از پایان آتش‌بس در یک ماه اخیر نشان می‌دهد که جنگ تنها به بمباران‌ها و پیشروی در مناطق حائل(به جز محور موراگ در شمال رفح) محدود مانده است. اتفاق دو روز پیش و کمین موفق قسام در ورودی غرب شهر غزه نشان می‌دهد که بازگشت به جنگ زمینی بیش از آنچه تصور می‌شد دشوار است. آوی اشکنازی خبرنگار نظامی معاریو معتقد است: «حادثه دشوار در شمال غزه مظهر دکترین چریکی حماس است؛ تله‌ها، موشک‌های ضد تانک و عقب‌نشینی از طریق تونل‌ها. ارتش اسرائیل برای جنگ آماده می‌شود، اما متوجه شده است که نبرد روی زمین در دراز مدت پیچیده و شکننده است. حماس می‌داند که ارتش اسرائیل با نیروی محدود و حتی گاهی خیلی محدود عمل می‌کند و به همین دلیل تصمیم گرفته است منتظر «نبرد بزرگ» باشد.»
هرچند اسرائیل آتش‌بس را رها کرده و به جنگ برگشته است، اما وضعیت افکارعمومی داخلی و میدانی برای اسرائیل بسیار با روزهای پایانی دی ماه ۱۴۰۳ و پیش از آتش‌بس متفاوت است و این گزاره که بازگشت به جنگ مانند قبل برای نتانیاهو پس از آغاز آتش‌بس سخت خواهد بود، گزاره صحیحی بوده است. نتانیاهو برای رهایی از این فشار در یک کلیپ ضبط شده در این هفته مخالفان بازگشت به جنگ را تحت تأثیر جنگ رسانه‌ای حماس خطاب قرار داد که طوطی وار خواسته او را تکرار می‌کنند.
انتهای پیام
