همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: قنات‌های شمال تهران سرمایه‌های آب زیرزمینی این گستره محسوب می‌شوند. قنات‌هایی که اگرچه از روزگار رونق خود فاصله گرفته‌امد اما عمدتا برای آبیاری فضای سبز به کار گرفته می‌شوند. قنات سیدآبگوشتی در محله دارآباد یکی از همان قنات‌هاست. «محمدباقر قیدی»، یکی از اهالی قدیمی دارآباد، می‌گوید: «اکنون کوچه‌ای در دارآباد به نام کوچه قنات وجود دارد که اشاره‌ای است به قنات سیدآبگوشتی. این قنات در روزگاری که خبری از آب لوله‌کشی نبود از زیر مسجدجامع دارآباد می‌گذشت و با عبور از زیر خانه‌های قدیمی به تنگه رودخانه دارآباد می‌رسید. خانه‌هایی که قنات سیدآبگوشتی از زیر آنها عبور می‌کرد، می‌توانستند با دلو از آن آب بردارند.» علت نامگذاری این قنات نیز برای خود ماجرایی جالب دارد. سیدآبگوشتی اهل دارآباد و شمیران نبود. او از تهران به دارآباد آمد و با خریدن این قنات نام خود را بر روی آن گذاشت. سیدآبگوشتی چند سال بعد برای معاف شدن پسرانش از خدمت سربازی این قنات را به حکومت پهلوی اول واگذار کرد. قیدی در باره دیگر قنات معروف دارآباد می‌گوید: «در دارآباد قنات معروف دیگری وجود دارد که اهالی قدیمی به آن «گل قنات چمن» می‌گویند. گل به فتح گاف، در گویش محلی مردم شمیران به معنای سر و ابتدا و بیخ است. از آنجایی که در نزدیکی این قنات چمن زیبایی رشد کرده بود، این قنات به گل قنات چمن شهرت پیدا کرد. این قنات در مسیر خود از خیابان شهید رجبی می‌گذر و سالیان طولانی به سرسبزی این محدوده یاری رسانده است.»
