این نمایش در همه دنیا پیام یکسانی دارد/ وقتی پایان همان ابتداست
به گزارش خبرنگار مهر، دور دوم اجرای نمایش «جوف» به نویسندگی، کارگردانی و تهیهکنندگی جواد سحر از هفتم تا دوازدهم آبان به صورت محدود در عمارت نوفللوشاتو روی صحنه میرود.
سحر با اشاره به قصه این اثر نمایشی عنوان کرد: داستان «جوف» ماجرای عدهای سرباز است که به جبرِ قانون از فرماندهای که پایان جنگ را نمیپذیرد؛ تبعیت میکنند اما در این بین یک سرباز مقاومت میکند و سعی دارد در مقابل این جبر بایستد. قصه نمایش «جوف» قصه همه ماست که در چارچوب قوانینی که بر ما حاکم است بزرگ شده و ناخوداگاه مجبور به اجرای حکمی میشویم که برایمان وضع شده است.
وی درباره شیوه اجرایی نمایش توضیح داد: ایده قصه به خودی خود من را به عنوان نویسنده و کارگردان مجبور به بهرهگیری از ویژگیهای فرمی و محتوایی سبکهای متفاوتی کرد. این متن در بستری ابزورد نوشته شده و در عین حال ویژگیهایی کلاسیک دارد که در کنار شیوه پردازانه بودن نوع اجرا، مسیر را برای رسیدن به ترکیبی که از ابتدا برای روایت قصه به آن احتیاج داشتم هموار کرده است.
این هنرمند با تاکید بر مسئله جنگ در این اثر بیان کرد: جنگ در این قصه نه به معنی با گلوله دشمن را کشتن و نه با گلوله مردن است، بلکه جنگ آن است که آدمی دست از امیدهای واهی بکشد و با ترس روبهرو شود. بپذیرد که خود نقشی در تمامی سیاهیها دارد.
سحر یادآور شد: پایان در «جوف» همان ابتداست. مداری باطل که در درون مداری باطلتر قرار گرفته است. مخاطب این متن یک شهر یا یک کشور در یک بازه زمانی خاص نیست. من معتقدم این متن دارای ویژگیهای جهانشمولی است که هر جای دنیا پیام یکسانی را انتقال میدهد که سعی کردهام تمامی این موارد را با جلوههای بصری از لحاظ فرم، نور و صحنه به مخاطبم ارائه دهم.
وی در پایان سخنانش گفت: به عنوان یک تئاتری سعی کردهام دغدغهمند عمل کنم، آگاهی ساز باشم و معضلات جوامع امروزی را بیان کنم اما برای این امر، باید هزینههای مادی و معنوی زیادی را میپرداختم که قطعا کار را برای من سخت میکرد و تنها امید به اجرای یک اثر دغدغهمند و قابل تامل باعث میشد تا در این مسیر گام بردارم.
نمایش «جوف» با بازی امیر ابراهیمی، نازنین اصلی، امیر رضا حسنپور، علیرضا علیلو، کیوان زارعی، سمیرا عاکف، اردلان کمالی، روشنا مثنوی، امیر محمدی، حسام نادری و فرناز نجفی تنها برای ۲ شب دیگر روی صحنه است.
عکسها از امیر مبارکی است.